Mortimer and Myrtle: Μια ιστορία αγάπης

Ένα παιχνίδι δράσης για την απόσταση μεταξύ συζύγου και συζύγου.…

🕑 8 λεπτά λεπτά Ιστορίες αγάπης Ιστορίες

Σας ενθαρρύνω να επιδοθείτε σε κάτι διαφορετικό. Νομίζω ότι θα σε κάνει να γελάσεις και ίσως να κλαις. Σκηνή: Ένα επίσημο καθιστικό. Το Mortimer κάθεται σε έναν καναπέ στο κέντρο του δωματίου όταν ο Myrtle μπαίνει και κάθεται στον καναπέ δίπλα του. Φορά ένα μπλε λουλουδάτο φόρεμα και ένα μαργαριτάρι κολιέ, τα γκρίζα μαλλιά της είναι δεμένα σε ένα κουλούρι.

Η Mortimer φοράει μπλε ριγέ κοστούμι με γκρι γραβάτα. Τα άσπρα μαλλιά του χωρίζονται στη μέση και χτενίζονται τακτοποιημένα. Διαβάζει την εφημερίδα και έχει το ένα πόδι διπλωμένο πάνω στο άλλο.

Μετά από μια στιγμή ο Mortimer στρέφεται στη Myrtle και έχει μια μπερδεμένη ματιά στο πρόσωπό του σαν να προσπαθεί να θυμηθεί κάτι. Mortimer: Γεια σας. Δεν σε έχω ξαναδεί σε αυτό το δωμάτιο.

(Διπλώνει την εφημερίδα του, βάζοντάς την στην αγκαλιά του) Μιρτλ: (Γύρισε μπροστά του, κοιτάζοντας αμηχανία) Όχι, ήμουν εδώ εδώ και αρκετό καιρό. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος αν σας έχω ξαναδεί, αλλά φαίνεται κάπως οικείο. Mortimer: (κουνώντας το κεφάλι του, κοιτάζοντας την, μπερδεμένη) Δεν ξέρω. Έχω καλή μνήμη για πρόσωπα, αλλά δεν θυμάμαι να σε βλέπω εδώ.

Έρχεστε συχνά εδώ; Myrtle: Στην πραγματικότητα, έρχομαι συχνά εδώ. Αυτό το δωμάτιο είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη. Mortimer: Αυτό είναι και ένα από τα αγαπημένα μου μέρη. Τώρα που το σκέφτομαι, φαίνεται κάπως οικείο. Ναι, πιστεύω ότι σας έχω ξαναδεί, αλλά δεν θυμάμαι πότε ή πού.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσουν σε αυτό το δωμάτιο; Myrtle: Γιατί, πιστεύω ότι ήμουν εδώ σήμερα το πρωί. Στην πραγματικότητα, καθόμουν εδώ σε αυτόν τον πολύ καναπέ. Ναι, σήμερα το πρωί.

Mortimer: Είναι περίεργο. Κάθισα και σε αυτόν τον καναπέ σήμερα το πρωί, αλλά δεν θυμάμαι να σε βλέπω. Myrtle: Δεν θυμάμαι να σε βλέπω. Δεν υπήρχε κανείς εδώ όταν καθόμουν σε αυτόν τον καναπέ.

Mortimer: (τρίβοντας το πηγούνι του, σκέφτομαι) Προσπαθώ να θυμηθώ πού σε έχω ξαναδεί. Τώρα θα με ενοχλεί. Δεν αντέχω όταν έχω δει ένα οικείο πρόσωπο και δεν θυμάμαι πού συναντηθήκαμε. Myrtle: Είμαι με τον ίδιο τρόπο.

Όταν βλέπω ένα οικείο πρόσωπο, θέλω να μάθω πού θα μπορούσαμε να συναντηθούμε. Mortimer: Ποιο είναι το όνομά σου; Myrtle: Το όνομά μου είναι Myrtle. Τι είναι δικό σου? Ίσως αν ακούσω το όνομά σας, θα χτυπήσει ένα κουδούνι, για να το πω. Mortimer: Το όνομά μου είναι Mortimer Redgrave. Μιρτλ: Χμμμ.

Mortimer Redgrave, αυτό το όνομα ακούγεται πολύ οικείο, αλλά δεν μπορώ να βρω τόπο που ίσως να γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Mortimer: Από πού είσαι, Μιρτλ; Ίσως αυτό θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε. Είμαι από το Σεντ Λούις. Myrtle: Μου, μου, δεν είναι τόσο εντυπωσιακό. Είμαι επίσης από το St.

Louis. Ίσως, εκεί συναντηθήκαμε. Mortimer: Αυτό είναι εξαιρετικό, εντελώς εξαιρετικό! Αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να σε συναντώ στο Σεντ Λούις. Myrtle: Λοιπόν, επιτρέψτε μου να δω. Πόσο καιρό έχετε ζήσει στο Blue Hill, Maine; Mortimer: (Ο Mortimer σηκώνεται και αρχίζει να βηματίζει μπροστά και πίσω από το Myrtle) Λοιπόν, επιτρέψτε μου να δω.

Μετακόμισα στο Blue Hill την άνοιξη του 199 Ναι, αυτό είναι. Μετακόμισα εδώ την άνοιξη του 199 Myrtle: (κλείνοντας τα χέρια της με ενθουσιασμό) Το κάνατε! Δεν είναι αυτό το εξαιρετικό; Εγώ κι εγώ μετακόμισα στο Blue Hill από το St. Louis την άνοιξη του 199 Mortimer: (Κοίταξε έκπληκτος). Αυτό είναι εξαιρετικό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχουμε γνωρίσει πριν από σήμερα.

Πρέπει να πω ότι είναι πολύ περίεργο και συναρπαστικό. Myrtle: Αυτό φαίνεται περίεργο. Και οι δύο μετακινήσαμε εδώ από το Σεντ Λούις την άνοιξη του 199 και εγώ δεν πιστεύω ότι δεν έχουμε συναντηθεί. Αλλά φαίνεται τόσο οικεία. Είναι πράγματι εντελώς εκπληκτικό και εξαιρετικό που δεν μπορούμε να θυμηθούμε ότι συναντηθήκαμε.

Mortimer: Ναι, συμφωνώ. Είναι εντυπωσιακό και εξαιρετικό που δεν μπορούμε να θυμηθούμε ότι συναντηθήκαμε. Νομίζω, ωστόσο, αν συνεχίσουμε να προσπαθούμε θα θυμηθούμε πού συναντηθήκαμε. (Ο Mortimer και ο Myrtle κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, προσπαθούν σκληρά να το θυμούνται, φαίνονται μπερδεμένοι) Myrtle: Θέλετε λίγο τσάι; Mortimer: (Λαμβάνοντας υπόψη την προσφορά της, κουνώντας) Ναι, πιστεύω ότι θα το έκανα.

Θα μπορούσα να πάω για ένα φλιτζάνι τσάι. Myrtle: Τι είδους θα θέλατε; Mortimer: Αγγλικό πρωινό, παρακαλώ. Αυτό είναι το αγαπημένο μου. Myrtle: (Κρατώντας τα χέρια, έκπληκτος) Το πρωινό μου, το αγγλικό μου Δεν είναι εντελώς εξαιρετικό Mortimer: Ναι, ναι, είναι εντελώς εξαιρετικό. Και οι δύο μας είμαστε από το St.

Louis. Και οι δύο μετακόμισα στο Blue Hill το 199 Και οι δύο θεωρούμε το αγγλικό πρωινό το αγαπημένο μας τσάι. Αυτό είναι εντελώς εξαιρετικό. Myrtle: Ναι, σίγουρα είναι. Τώρα, θα πάρω το τσάι.

Δεν θα πάρει πολύ καιρό. Mortimer: (Όταν φεύγει από το σαλόνι, πηγαίνει σε ένα μικρό άγαλμα σε ένα ράφι βιβλίων, το αγγίζει και μετά παίρνει μια φωτογραφία) Χμμμ, η γυναίκα στη φωτογραφία μοιάζει λίγο σαν τη Μιρτλ, πόσο περίεργη. (Γυρίζει και κοιτάζει γύρω από το δωμάτιο, πηγαίνει στον καναπέ, περπατά πίσω του, τρέχει τα δάχτυλά του πάνω από την πλάτη.) Mortimer: Αυτό είναι ένα τόσο όμορφο δωμάτιο, τόσο άνετο. Πώς μου αρέσει να έρχομαι εδώ κάθε μέρα.

(Μετά από λίγα ακόμη λεπτά, η Myrtle επιστρέφει με ένα δίσκο και δύο φλιτζάνια τσάι) Myrtle: Λοιπόν, εδώ είναι το τσάι. Σας αρέσει το λεμόνι; Μοιάζεις με έναν άντρα που θα ήθελε λεμόνι στο τσάι του. Mortimer: Στην πραγματικότητα, μου αρέσει το λεμόνι στο τσάι μου. (Παίρνει το φλιτζάνι του, πιέζει τη φέτα λεμονιού και παίρνει μια γουλιά.

Η Myrtle τοποθετεί το δίσκο στο τραπέζι και παίρνει το φλιτζάνι του τσαγιού. Στέκονται και στη συνέχεια και οι δύο αποφασίζουν να καθίσουν στον καναπέ ταυτόχρονα. Και οι δύο παίρνουν μια γουλιά από το τσάι τους) Mortimer: Ahhhhhhh. (Myrtle sips) Myrtle: Ahhhhhhh.

(Και οι δύο πίνοντας το τσάι τους, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στη συνέχεια γύρω από το δωμάτιο) Mortimer: Mmmmm, ωραία. Myrtle: Ναι, ωραία. Myrtle: (Τοποθετώντας το κύπελλο και το πιατάκι στο γόνατό της) Λοιπόν, πώς είναι το τσάι; Mortimer: Εντάξει, ευχαριστώ.

Πώς είναι το τσάι σας; Myrtle: Η δική μου είναι επίσης καλή, ευχαριστώ. Λατρεύω το αγγλικό πρωινό. Mortimer: Το κάνω κι εγώ. Είναι γρήγορο.

Myrtle: (Κοιτάζοντας τον Mortimer, χαμογελά, κουνάει) Ναι, νομίζω επίσης. Ζωηρός. Αυτό είναι.

Ζωηρός. (Ο Mortimer και η Myrtle κάθονται άκαμπτα στον καναπέ πίνοντας το τσάι τους. Και οι δύο σταυρώνουν τα πόδια τους ταυτόχρονα καθώς σηκώνουν τα φλιτζάνια τους στα χείλη τους και στη συνέχεια και οι δύο κοιτάζουν ο ένας τον άλλον στη συνέχεια γύρω από το δωμάτιο. Και οι δύο συνεχίζουν να πίνουν το τσάι τους, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον και να τελειώσει το τσάι τους. Παύση, βάζει το φλιτζάνι της στο δίσκο) Μυρτλ: Επιτρέψτε μου να πάρω το φλιτζάνι σας.

(Mortimer της δίνει το φλιτζάνι του) Mortimer: Ευχαριστώ. Αυτό το τσάι έφτασε πραγματικά στο σημείο. (Μετά από μια στιγμή, η Myrtle στρέφεται στο Mortimer) Myrtle: Προσπαθώ ακόμα να θυμηθώ πού συναντήσαμε. Τώρα επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κάτι και ελπίζω να μην νομίζετε ότι είναι πολύ προσωπικό. Mortimer: Πηγαίνετε μπροστά.

Δεν νομίζω ότι είναι πολύ προσωπικό. Myrtle: Είσαι παντρεμένος; Mortimer: Ναι, είμαι παντρεμένος με μια υπέροχη γυναίκα, μια όμορφη γυναίκα. Είσαι παντρεμένος? Myrtle: Ναι, είμαι ευτυχώς παντρεμένος με έναν υπέροχο άντρα και έχουμε δύο υπέροχα παιδιά. Mortimer: Πόσο ωραίο.

Ποια είναι τα ονόματα των παιδιών σας; Myrtle: Έχουμε ένα υπέροχο κοριτσάκι που ονομάζεται Eunice και ένα όμορφο νεαρό αγόρι που ονομάζεται Eugene. Mortimer: Πόσο εξαιρετικό. Έχω επίσης δύο παιδιά. Και αυτό που είναι εντελώς εξαιρετικό είναι ότι έχω ένα υπέροχο κορίτσι που ονομάζεται Eunice και ένα όμορφο νεαρό αγόρι που ονομάζεται Eugene.

(Το στόμα της Μιρτλ είναι ανοιχτό και πιέζει και τα δύο χέρια στην καρδιά της) Μυρτλ: Τώρα δεν είναι εντελώς εξαιρετικό. Φαντάσου το. Και οι δύο έχουμε παιδιά που ονομάζονται Eunice και Eugene.

(Ο Mortimer κουνάει το κεφάλι του με δυσπιστία. Ξύνει το κεφάλι του, μπερδεμένος, σκέφτεται) Mortimer: Θα σας πείραζε αν ρωτούσα πού μένετε; Μιρτλ: Ω, όχι. Δεν με πειράζει καθόλου να σου πω πού ζω. Mortimer: Ίσως αυτό θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε πού θα μπορούσαμε να συναντηθούμε.

Myrtle: Ναι, αυτή είναι μια εξαιρετική ιδέα. Ζω στο 199 Parker Point Road στο Blue Hill. Mortimer: Το κάνεις; 199 Parker Point Road.

Γιατί αυτό είναι εντελώς εξαιρετικό. Myrtle: Είναι. Γιατί; Mortimer: Εγώ επίσης, ζω στο 199 Parker Point Road στο Blue Hill. (Τα μάτια της Μιρτλ μεγαλώνουν με ενθουσιασμό) Μιρτλ: Το κάνεις, μου, μου. Αυτό είναι εντελώς εξαιρετικό.

Ζούμε και οι δύο στο ίδιο σπίτι. Και έχουμε και τα δύο παιδιά που ονομάζονται Eunice και Eugene. Mortimer: Ναι. Αυτό είναι εξαιρετικό.

Ίσως γι 'αυτό μου φαίνονται οικεία. Μιρτλ: Ναι. Είναι πιθανό ότι συναντηθήκαμε σε αυτό το σπίτι. Στην πραγματικότητα, μπορεί να ήταν σε αυτό το δωμάτιο.

Πιστεύω ότι εκεί είναι που θα μπορούσαμε να συναντηθούμε. Δεν είναι εξαιρετικό; Mortimer: Μπορεί να έχετε δίκιο. Ναι, νομίζω ότι είναι σε αυτό ακριβώς το δωμάτιο όπου θα μπορούσαμε να συναντηθούμε. Myrtle: (Ενθουσιασμένος, έκπληκτος) Τώρα σε αναγνωρίζω.

Πιστεύω ότι είμαστε παντρεμένοι μεταξύ μας. Mortimer: Αυτό είναι. Γι 'αυτό φαίνεται τόσο οικείο. Νομίζω έχεις δίκιο. Είμαστε παντρεμένοι μεταξύ μας.

Πόσο εξαιρετικό! Myrtle: Ναι, αυτό είναι εντελώς εξαιρετικό. Mortimer: Ναι, εντελώς (το Myrtle παίρνει το χέρι του Mortimer. Το Mortimer παίρνει το χέρι του Myrtle και και τα δύο στέκονται και αγκαλιάζονται μεταξύ τους).

Παρόμοιες ιστορίες